.png "English"){kind=small}
Beste mensen,
Het is nu 4 maanden geleden dat ik aan boord ben gekomen van de Africa Mercy. De laatste 4 maanden hebben mijn leven compleet veranderd.
Ik kwam aan boord met het idee; "het zal wel een mooie en boeiende ervaring worden". Totdat ik compassie kreeg voor het schip, zijn taak en bovenal; de kracht die de bemanning dreef om het goede werk te doen. Na 1 maand aan boord heb ik mij totaal overgegeven aan God. Ik begon volledig te vertrouwen in God. Vanaf dat moment wilde ik dat Hij mij leiden zal. En dat heeft hij gedaan, dat doet hij en dat hij blijven doen. Ik zou voor 2 maanden aan boord blijven. Maar Hij heeft andere plannen voor mij en voor iedereen!
Ik had 2 maanden onbetaald verlof gekregen van mijn baas. In een gebed had ik gevraagd wat ik zou doen, zou ik naar huis moeten teruggaan of moet ik hier blijven dienen. Na 5 uur slapen was het eerste wat mijn oren hoorden van mijn chef; “wil je hier blijven aan boord om te dienen”. Ik heb mijn baas verteld dat ik niet meer terug kom, mijn familie verteld dat ik voorlopig nog niet thuiskom en ondertussen is mijn auto ook verkocht. Wat er dan door je hoofd schiet voor je zo'n beslissing maakt! Maar ik heb mijn vertrouwen in de Heer, dus Hij zal zorgen dat het goed komt. Mijn baas was enorm kwaad en er waren mensen die mij niet begrepen. Ik ben vanaf dat moment mijn oude leven gaan opgeven. Ik voel me herboren. Ik ben gelukkig geworden aan boord. Ik ben gaan geloven.
En nu na 4 maanden. Ik voel dat ik geleid wordt. Het zijn de kleine dingen, die van grote waarde zijn! Ik heb veel opgegeven, maar wat ik terug gekregen heb; heel veel liefde, vrienden, een hele lieve vriendin, gestopt met roken, toekomst! Elke dag is nog steeds een uitdaging, ik krijg te maken met problemen op het gebied van mijn werk en in de privé sfeer. En hoe ga je daar mee om? Ik hou ervan om naar de preken te luisteren en hou ervan om naar anderen te luisteren over het geloof. Daarvan leer ik heel veel. Ik zal alleen iets meer de Bijbel moeten lezen, dus dat ga ik doen!
Ondertussen ben ik ook in America geweest, Suzanne had mij uitgenodigd om mee te gaan naar een trouwerij in Florida. Zij had haar reis al geboekt, zo snel en zo goedkoop mogelijk. Nu kon ze de nog tickets voor mij bijboeken. Heel toevallig ging de reis via Ghana naar Amsterdam, naar Boston en dan Florida. Zo konden we mooi mijn familie zien in Amsterdam. Op een zondagochtend hebben we gezellig met mijn familie bij gepraat en kado's over en weer gegeven!
Toen doorgevlogen naar Boston, Suzanne dr zus en vriend ontmoet en een glimp opgevangen van Boston, waar Suzanne vandaan komt! Daarna door naar Florida waar we een week verbleven in een appartement met de ouders van Sue en haar zusje. De trouwerij was de reden om te gaan. Maar die viel eigenlijk tegen voor ons. Het was de week met haar familie en met Sue die alles perfect maakte. We hebben een beetje gewinkeld daar, naar een honkbal wedstrijd geweest en ik heb gegolfd! Daarna weer een lange reis terug. Via Detroit, Amsterdam, Ghana 4 uur taxi, een hotel aan de grens (omdat de grens sluit 's nachts), en zo weer terug naar boord!
Ook zijn we weer teruggegaan naar de camping in Kpalime, de kinderen herkenden ons meteen en kwamen snel naar ons toe om te spelen en te lachen! De kinderen hebben ons hun huizen laten zien. Zij hadden echt weinig, en daarom zijn ze zo blij met het kleinste wat ze krijgen. In 1 van de hutjes was een kereltje ratten aan bakken op een vuurtje. De mensen verbouwden bananen en avocado's. We hebben foto's van het vorige weekend meegenomen en die uitgedeeld. Die kregen allemaal mooie plekjes. De mensen hier hebben over het algemeen bijna geen foto's!
's Avonds weer lekker gegeten en gedanst met de inwoners van het dorpje! Het was weer een leuk weekend!
Twee weken geleden bekeek ik in de ochtend mijn email, mijn ouders schreven mij dat ik nog belasting moest betalen, een flink bedrag... Ik was wat bedroefd, maar ging gewoon aan het werk! Totdat 's avonds tijdens het eten in de eetzaal Harmen, mijn beste vriend hier aan boord, op mij afgestormd kwam en zei;
"Snel, snel, je moet nu komen naar de receptie, Lennart is aan de lijn"
Ik krijg nooit telefoontjes aan boord, waarom belt iemand mij?
"Hallo met Lennart, ik ben nu bij je ouders, en ik sta hier met een potentiele koper voor je auto, hij wil er een goed bedrag voor geven" - "Oké; hij mag de auto kopen!"
Het was puur toeval, vanuit Nederland moesten ze mijn antwoord hebben. De receptionist was Frans en Lennart kon geen Engels of Frans, totdat Harmen voorbij de receptie liep. De receptionist gaf Harmen, en die wist weer waar ik was op dat moment...
Ik was al helemaal vergeten dat mijn auto te koop stond, en nu is de auto verkocht. Dit compenseerde mijn teleurstelling in het betalen van de belasting weer. Ik had gebeden voor hulp met mijn financieen. En mijn antwoord is snel gekomen. Bidden helpt!!
Gisteren hebben we Koninginnedag gevierd. Met alle Nederlanders hebben we er een leuke dag van gemaakt. Zo hebben we het schip versierd met balonnen, slingers, plaatjes met klompen enzo! s' avonds hadden we koekhappen, blikgooien, vlooienmarkt, touwtrekken, quiz en Landrover pulling. Ik zat in de Landrover, en de mensen trokken het voertuig. Ik heb 1 keer een noodgreep moeten doen, een paar kinderen struikelden en ik moest akuut remmen, het liep goed af!! 's Avonds, na het feest aan boord met de Mercy Riders naar de Seamans Mission gereden, het was een mooie dag!
Bedankt weer voor het lezen van mijn blog,
Groetjes and greetings to everybody vanuit West-Afrika,
Michiel & Suzanne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten