Juni: Togo - Nederland - Togo - Ghana - Togo

Hallo allemaal,

Vandaag is een typische regenachtige zondagmiddag aan boord van de Africa Mercy. Jawel, dat lees je goed; regenachtig. Deze maand is dan eindelijk het regenseizoen begonnen. Soms regent het dat het giet, en dan breekt gewoon de zon weer door. Overal wordt het groener en de droge plekken worden weer gevuld met water. De natuur leeft op! Zo was ook mijn laatste maand; regen en zonneschijn. De titel van deze blog heeft daar nogal wat mee te maken. Ik zal je daarover gaan vertellen...



Lennart is mijn beste maat, hij woont bij mij in het dorp, Ellewoutsdijk. Al een tijd ging het slecht met zijn moeder. Toen ik weg ging thuis, om naar de Africa Mercy te gaan in December, was haar levensverwachting niet lang. Ik zei tegen mijn moeder, als het niet goed gaat of ze is er niet meer; dan kom ik terug naar huis, naar Lennart en zijn familie. Zo ging het langzaam verder en ik bleef langer weg van huis. Ik kreeg via via te horen dat het wat minder ging met Lennart zijn moeder. En ik ging voor mijzelf allemaal redenen zoeken om niet naar huis te komen. Ze hebben mij hier nodig, de vliegreis kost een hoop en er zal wel genoeg hulp zijn. Dus ik dacht, dan ga ik niet. Totdat Lennart mij een e-mail stuurde waarin hij vroeg of ik naar huis kwam, al was het maar voor een week... Weer zoeken naar redenen, advies vragen en gebed. En ja, waar komt het op neer; ik help hier indirect en ik zou een noodkreet negeren van iemand waar ik heel goed mee ben? Zo werkt het niet; dus snel actie ondernomen. Dinsdagmorgen stuurde Lennart mij een mail, woensdagnacht zat ik in het vliegtuig...



We vlogen met Royal Air Maroc, ik zeg we, want Marijke vloog ook naar Nederland. Haar moeder moest naar het ziekenhuis voor een behandeling aan kanker. Omdat ik zei dat ik naar Nederland ging, bood dat voor haar de kans om er voor haar moeder te zijn! Lennart kwam mij ophalen en we zijn meteen naar zijn moeder in het ziekenhuis gegaan. Op dinsdag is ze naar huis gebracht met de ambulance. Ik mocht Lennart en zijn moeder helpen de hele tijd. Ben met Lennart meegegaan om allemaal dingen te regelen voor het verblijf van zijn moeder thuis. Op vrijdag is ze helaas overleden, ze is 59 jaar geworden. Ze was zo een lieve vrouw en was altijd op de hoogte van alles.



Ik had gebeden, en de Heer heeft gehoord en actie ondernomen. Ik wilde graag 2 zondagen naar huis komen, en niet gewoon 1 week, want op vrijdag overleed Lennart zijn moeder. Mijn retour was 600 euro, erg goedkoop. Ik heb met mijn maten (John en Lennart) kunnen praten, loltrappen en helpen. Ik heb mijn familie gezien. Ik ben 3x naar de kerk geweest en heb daar kunnen praten met de mensen en een fijne tijd gehad. Ik heb motor gereden, met de zeilboot gevaren en naar de bioscoop geweest. Ook heb ik dingen kunnen regelen voor mijn verblijf hier aan boord. En geen moment heb ik moeten beslissen wat ik moest doen, het werd voor mij geregeld. En geen moment voelde ik me beschaamd als Christen. Er waren momenten dat ik kon praten over het geloof. Elk moment was de Heer bij me en leidde mij. Het was een speciale tijd in Nederland. Het vliegtuig wat opsteeg na ons vanaf Schiphol (Royal Air Maroc), moest een noodlanding maken..



Het weekend nadat ik Nederland was geweest zijn Suzanne en ik met nog een stel, Todd uit America en Gemma uit Engeland, op pad gegaan met de motor. Het was een lang weekend, dus we konden op donderdag middag al weg. Eerst reden we naar Kpalime, 120 KM Noord vanaf Lome. Daar was een mooi hotel, waar we netjes verwelkomd werden door het personeel. Lekker gegeten, en tijdens het eten kwam de eigenaar bij ons zitten. Een Togolees die 25 jaar in de USA, Virginia gewoond heeft. Die had mooie verhalen! En zijn vrouw kwam uit Griekenland, en samen hebben ze lang in Oostenrijk gewoont. Al het personeel en het eigenaars koppel had een portofoon. Ze riepen elkaar op 'Cobra, cobra, this is the commander come in' dat was de eigenaar die zijn vrouw opriep. Zijn personeel was verder Cobra 2 en Cobra 3. Het was gezellig daar.




De volgende dag weer lekker opgestapt op de motor, die eigenlijk wel vol zat, Sue had een grote backpack, en op de tank nog een tas. Maar hupsakee, de paden op en lanen af. Lange gravelwegen met wegwerkzaamheden, een waterval zonder water, stijle bergpassen met 25% stijgende haarspeldbochten (steeds je hoorn gebruiken voor het verkeer wat jou niet ziet) een grenspost, waar iedereen uit het dorp de WK volgt, en uiteindelijk aangekomen net over de grens met Ghana, in Wli. Even op adem komen en alles achterlaten wat niet nodig was. Snel omhangen en om 6 uur 's avonds de bergen in. We moesten wel snel, want het wer al donker. De gids ging voorop en met zijn machetti maakte hij de weg vrij. Eindelijk om 7 uur boven aangekomen. De tent opgezet, wat een rotklus zonder licht, maar dat wist ik nog wel van vroegere tijden in de marine. Een vuurtje gemaakt. En lekker boven op de berg geslapen in de tent. De volgende dag weer opgestaan en naar de waterval gegaan. Schitterend daar en wij waren de eersten, daarna werd het drukker, en zijn wij weer terug gegaan naar het hotel. Hier lekker gegeten en voetbal gekeken. En vroeg naar bed, want de volgende dag zijn we weer terug gereden. Op het eind nog wat druppels water, maar het hele weekend schitterend weer! We hebben iets meer dan 500 Kilometer gereden dat weekend!



Afgelopen week ben ik lekker tekeer kunnen gaan met het nieuwe radio systeem. Alles is geinstalleerd en werkt. Nu rest mij de puntjes op de i; documentatie, tekeningen, procedures en uitleg. Daar ben ik ook nog even mee bezig. Dan heb ik nog een camera, een laptop liggen. En dan nog van allerlei zaken. Ik hoef mijzelf niet te vervelen. De jongens in de klas hebben vorige week examen gehad. Deze week zal ik gaan beginnen met solderen. In Nederland heb ik wat bouwpakketjes gekocht en die gaan we de komende tijd in elkaar zetten. Ook zal ik wat gaan uitleggen over de systemen op de brug. Dit weekend lag ook de Franse Marine weer naast ons. Vrijdag zijn we met mensen van boord en van de Franse Marine naar een feestje gegaan op de Amerikaanse Ambassade. Eerst gevolleybalt, en daarna lekker met wat mensen kunnen praten. Er waren nog wat Nederlanders hier in Lome die een project met een dam aan het doen waren. Ook was Stephan, een Franse Marineman, die eerder hier in Lome was met een schip, meegekomen. De volgende dag zijn we bij hem aan boord geweest en kregen we onze eigen rondleiding. De Mistral was de naam van de schuit, en was zo'n beetje als de Nederlandse Johan de Witt. En de voetbal wordt ook gevolgd, elke dag hebben we live de wedstrijden. Als Nederland speelt, staat alles weer ouderwets op zijn kop!!!




Op het plaatje hierboven kan je zo een beetje de plaatsen zien waar ik zoal geweest ben, of nog naar toe moet! De shirts die we aanhadden was voor een vriendin van Sue, die had een actie tegen rado, dus moesten we daar gehoor aan geven. Zo, dat was het voorlopig wel weer even, nu ga ik even rondlopen aan boord, voetbal kijken en een bakje thee drinken! Morgen weer hard aan de slag!

Het beste allemaal en God's zegen!

Vanuit Togo, Michiel